ژان شاردن جواهرساز، بازرگان وسیّاح فرانسوی (متولـد پاریـس 1643، متوفی لندن 1713) درنیمه ی دوم قرن هفدهم میلادی درخلال سال های 1665 تا 1677 جمعا دو بار به ایران عصرصفوی مسافرت کرد وشرح مشاهــدات خود را درسال های آخرعمر که درانگلستان به سرمی برد درسال 1711 درهشت مجلّد به چاپ رسانید .

سفرنامه ی شاردن ازهمان ابتدا شهرت ومحبوبیت زیادی درمیان اروپاییان پیداکرد ،چه درمیان عامـّــه ی کتاب خوان که مایل به خواندن عجایب سرزمین های دوردست وافسانه ای مشرق زمین بودند وچه آن ها که نسبت به ویژگی های اقلیمی و اوضاع اقتصادی و روابط اجتماعی ممالک دیگر کنجکاوی ودقت نظربیشتری داشتند .

مشاهدات شاردن از آغاز انتشارجالب نظر نویسندگانی چون منتسکیو ، گیبون ، ولترو رسو گردید . مثلا نظریه ی مشهور منتسکیو درمورد تاثیرشرایط اقلیمی برطرز فکر وروابط اجتماعی جوامع ، طرح شده در آثاری مانند نامه های ایرانی و روح القوانین ، به گزارشات شاردن ازایران وهندوستان ارجاع دارد . گیبون نیز اورا کنجکاوترین سیاح دنیای جدید می دانست .

                                       تهیه کننده : مهدی محمدی کلاس ششم( ب )